Do pełni szczęścia brakuje mi bliźniaka!
Diagnoza to był dla mnie ogromny szok. Zamurowało mnie, nie potrafiłam nawet płakać. Do końca wierzyłam, że to nie jest białaczka.
Dwa lata temu przeżyłam swój najszczęśliwszy dzień w życiu. Urodziła się wtedy moja córeczka Paulinka. Uwielbiam spędzać wolny czas z nią i moim narzeczonym Marcinem. Tęsknię za bliskością, za spacerami. Po prostu za normalnym codziennym życiem. Chciałabym każdego dnia budzić się przy ukochanym i córeczce, później przy nich zasypiać. Chcę uczestniczyć w dorastaniu Paulinki. Ona codziennie się zmienia, a ja nie mogę być tego świadkiem.
Nie miałam żadnych objawów choroby. O tym, że coś jest nie tak dowiedziałam się z kontrolnych badań krwi. Teraz moja codzienność to głównie szpital. Pobyty na oddziale trwają tygodniami. Od czasu do czasu mam kilkudniowe przerwy na wizyty w domu.
Mam ogromne wsparcie ze strony swoich bliskich. Mój narzeczony, mama, siostra, brat i ich najbliżsi są dla mnie oparciem. Mogę liczyć też na wsparcie swoich przyjaciółek, które zaangażowały się w działania.
Do pełni szczęścia brakuje mi jednak jeszcze jednej, niezwykle dla mnie ważnej, osoby – mojego bliźniaka genetycznego.
Bliźniaku, potrzebuję Cię!
Potencjalnym Dawcą Szpiku może zostać każdy ogólnie zdrowy człowiek pomiędzy 18. a 55. rokiem życia i nieposiadający znacznej nadwagi. Wystarczy się zarejestrować i być świadomym swojego zobowiązania.
Zarejestrowałeś się? Jesteś już w bazie Fundacji DKMS?
Udostępnij ten apel swoim przyjaciołom i rodzinie!