Paweł Pióro - Dawca komórek macierzystych
Na początku nie docierało to do mnie, że akurat ja w taki sposób mogę komuś pomóc.
Opowiem zabawną sytuacje. W grudniu zadzwonił do mnie telefon, zazwyczaj, jeśli widzę "dziwny" numer zaczynający się +22 lub podobny, od razu zapala mi się czerwona lampka, myślę no nie, pewnie dzwonią do mnie z tej fotowoltaiki lub telemarketingu. I tym razem nie odebrałem, tylko wyciszyłem.
Dzień później patrzę sms, pomyślałem, to już teraz "oni" SMS-y piszą, ale przyglądam się... o kurde Fundacja DKMS. Otwieram wiadomość, napisane w formie oficjalnej, że proszą o kontakt, bo mogę komuś pomóc ❤️. W ogóle nie wiedziałem, że po 4 latach (bo tyle jestem zarejestrowany w fundacji) ktoś się odezwie z taką informacją. Pomyślałem - oddzwonię, to dowiem się może czegoś więcej na ten temat. I od tego telefonu zaczęła się moja przygoda .
Na początku nie docierało to do mnie, że akurat ja w taki sposób mogę komuś pomóc. W sumie nie docierało do mnie to do samego końca, może dlatego, że oddaje również krew honorowo i jestem strażakiem OSP. Z natury mam chęć bezinteresownej pomocy. Po prostu lubię to robić. Taki nawyk, chyba jedyny nieszkodliwy, jak by to nie brzmiało, i nie wiedziałem, że jest to aż taki wielki gest.
Jeśli ja jako jedyny potencjalny Dawca dla konkretnej osoby mogę pomóc to sytuacja się zmienia i to od mojej decyzji zależy czy będę niósł realną pomoc. W sytuacji Pacjenta to być albo nie być, żyć lub umrzeć. Także moja cząstka mnie poleciała daleko, dzięki której Biorca będzie mógł na nowo cieszyć się życiem, dochodząc w każdym dniu do zdrowia.
Jak najbardziej polecam i zachęcam do takiej formy pomocy, w tych niełatwych czasach, bo może akurat ktoś takowej pomocy będzie potrzebował. To nic nie boli, w pewnym momencie przestałem czuć, że coś mam podłączane, także uważajcie na mimowolne ruchy, aby przez przypadek niczego nie pociągnąć jak ja.
Mam głęboką nadzieję, że Pacjent, któremu pomogłem, już takiej pomocy nigdy nie będzie potrzebował.
