Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL – acute lymphoblastic leukemia) to nowotwór układu krwiotwórczego, który rozwija się szybko i wymaga natychmiastowego leczenia (bazującego na chemioterapii). Choroba polega na niekontrolowanym namnażaniu się niedojrzałych limfocytów, określanych limfoblastami.
Ostra białaczka limfoblastyczna rozwija się najczęściej u dzieci.
ALL to nowotwór złośliwy układu krwiotwórczego, w którym dochodzi do nadmiernego i niekontrolowanego namnażania się niedojrzałych limfocytów (limfoblastów). Komórki te nie dojrzewają prawidłowo i nie spełniają swojej roli w układzie odpornościowym. W miarę postępu choroby limfoblasty zajmują przestrzenie jam szpikowych wypierając zdrowe komórki szpiku. Mogą też pojawić się w krwiobiegu, naciekać węzły chłonne, śledzionę, wątrobę i inne narządy.
ALL dzieli się na dwa główne typy, w zależności od pochodzenia nowotworowych limfoblastów:
Białaczki przewlekłe i ostre to dwie bardzo różne grupy chorób. Wywodzą się z innych typów komórek, co sprawia, że inaczej przebiegają i wymagają odmiennych terapii. Podstawowa różnica dotyczy tempa rozwoju choroby.
Choć obie są ostrymi nowotworami układu krwiotwórczego, różnią się pochodzeniem. Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) rozwija się z limfoblastów (prekursorów limfocytów), natomiast ostra białaczka szpikowa (AML) rozwija się z niedojrzałych komórek linii mieloidalnej (głównie mieloblastów, ale może także z erytroblastów, monoblastów, megakarioblastów). Obydwie choroby charakteryzują się nieco odmiennym przebiegiem, profilem objawów, rokowaniem, a także wymagają innego leczenia.
Nie wyodrębniono jednej, konkretnej przyczyny ALL. Zwraca się uwagę na udział zaburzeń genetycznych, niedobory odporności, a także ekspozycję na określone czynniki środowiskowe (promieniowanie jonizujące, infekcje wirusowe – np. EBV, HTLV-1) w rozwoju choroby.
Wśród czynników ryzyka zachorowania na ostrą białaczkę limfoblastyczną wyróżnia się między innymi:
Jakie są objawy ostrej białaczki limfoblastycznej? Symptomy wynikają najczęściej z wypierania przez limfoblasty zdrowych komórek szpiku, bądź naciekania narządów przez komórki białaczki.
Wśród nich wyróżnia się:
Co istotne, w badaniu morfologii krwi obserwuje się:
Zobacz: Jakie są objawy białaczki?
ALL występuje najczęściej u dzieci między 2. a 4. rokiem życia. W tej grupie skuteczność leczenia jest wysoka. U dorosłych choroba częściej wiąże się z niekorzystnym rokowaniem i gorszą odpowiedzią na leczenie. U starszych Pacjentów możliwości terapeutyczne są zazwyczaj ograniczone z uwagi na współistniejące choroby.
W diagnostyce białaczki limfoblastycznej (służącej nie tylko rozpoznaniu choroby, ale również ustaleniu czynników rokowniczych) wykorzystuje się między innymi:
Leczenie ALL trwa zwykle około 2 lat lub więcej i obejmuje:
Rokowanie w ALL zależy od wielu czynników – m.in. wieku pacjenta i jego chorób współistniejących, profilu genetycznego choroby i jej wyjściowego obrazu klinicznego, a także odpowiedzi na leczenie.
I tak:
Nawrót choroby może nastąpić zarówno w trakcie leczenia (po wstępnym uzyskaniu remisji), jak i po zakończeniu terapii. Zastosowanie mają wówczas zarówno klasyczne cytostatyki (chemioterapia), jak i nowoczesne immunoterapie (na przykład terapia CAR-T), a także przeszczepienie szpiku lub macierzystych komórek krwiotwórczych od dawcy rodzinnego albo niespokrewnionego, dające szansę na uzyskanie trwałej remisji choroby.
Do powikłań ostrej białaczki limfoblastycznej, a także jej terapii, należą:
Sprawdź: Najczęstsze powikłania u Pacjentów po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych
Tak, ALL jest chorobą wyleczalną – szczególnie u dzieci, gdzie odsetek trwałych remisji przekracza 80%. U dorosłych rokowania są nieco gorsze, ale dzięki nowoczesnym terapiom szansa na wyleczenie wciąż jest wysoka.
Przyczyny ALL nie są do końca poznane. Do czynników ryzyka należą zmiany zarówno warunki środowiskowe (narażenie na promieniowanie, określone substancje chemiczne, infekcje wirusowe), niektóre wrodzone zespoły genetyczne (na przykład zespół Downa) czy niedobory odporności.
Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) rozwija się z limfoblastów, natomiast ostra białaczka szpikowa (AML) z komórek linii szpikowej. Obie choroby odmienne leczenie i rokowania.
ALL nie jest chorobą dziedziczną w tradycyjnym sensie, ale niektóre wrodzone zespoły genetyczne mogą zwiększać ryzyko jej wystąpienia. Większość przypadków rozwija się jednak spontanicznie.
Leczenie ALL trwa zazwyczaj od 2 do 3 lat. Składa się z kilku etap ów: intensywnej chemioterapii, konsolidacji remisji oraz leczenia podtrzymującego. Jeśli są do tego wskazania wykonuje się także przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych lub szpiku.
W przypadku podejrzenia białaczki (na przykład utrzymującej się gorączki, osłabienia, siniaków, bólu kości) należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza rodzinnego lub hematologa.
U dzieci mogą wystąpić: bladość, gorączka, siniaki, bóle kończyn, powiększone węzły chłonne, apatia i brak apetytu. Objawy często pojawiają się nagle i szybko się nasilają.
Tak, ALL może nawracać – szczególnie u dorosłych lub w przypadkach z niekorzystnymi zmianami genetycznymi. W takich sytuacjach stosuje się leczenie kolejnej linii, uwzględniając tak że terapie komórkowe i przeszczepienie szpiku.
ALL typu T to postać choroby wywodząca się z limfocytów T. Może mieć bardziej agresywny przebieg i częściej występuje u nastolatków i dorosłych.
Do grup ryzyka należą dzieci z zespołami genetycznymi (na przykład z zespołem Downa), osoby po wcześniejszym leczeniu onkologicznym oraz te narażone na promieniowanie lub chemikalia. Ryzyko wzrasta także wraz z wiekiem u dorosłych.
Diagnostyka obejmuje badania krwi, biopsję szpiku kostnego z badaniami genetycznymi, a także ocenę zajęcia narządów (badania obrazowe, punkcja lędźwiowa).
U dzieci rokowania są dobre – w ponad 80% przypadków udaje się osiągnąć trwałą remisję. Wczesne rozpoczęcie leczenia i dobra odpowiedź na terapię to kluczowe czynniki prognostyczne.
Prognozowana długość życia zależy od wieku pacjenta, profilu genetycznego i klinicznego choroby oraz odpowiedzi na leczenie. U dzieci przeżycie 5-letnie przekracza 80%, a u dorosłych – średnio wynosi 40-60%, z dużym zróżnicowaniem indywidualnym.
ALL to najczęstsza białaczka u dzieci – stanowi około 75% przypadków białaczek w tej grupie wiekowej. U dorosłych występuje rzadziej, ale stanowi około 20% ostrych białaczek.
Przeszczepienie szpiku/krwiotwórczych komórek macierzystych jest planowane w przypadku nawrotu choroby, obecności niekorzystnych zmian genetycznych lub braku odpowiedzi na standardową chemioterapię. Decyzję w każdym przypadku podejmuje się indywidualnie w oparciu o ocenę ryzyka.
Źródła:
1. J. Hołowiecki, Ostre białaczki limfoblastyczne [w:] Interna – Mały Podręcznik Medycyny Praktycznej online, weryfikacja hasła: 15.07.2024
2. K. Krawczyk, Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL) [w:] Medycyna Praktyczna dla Pacjentów, 30.08.2017
3. M. Cioch, Ostra białaczka limfoblastyczna [w:] Wielka Interna. Hematologia (archiwalna treść publikacji), podyplomie.pl, dostęp: 22.07.2025
4. Dr n. biol. M. Więsik, dr n. med. M. Libura, Ostra białaczka limfoblastyczna B-komórkowa BCR-ABL1 [w:] Stany Nagłe po Dyplomie 02/2025
5. S. Giebel, Ostra białaczka limfoblastyczna – leczenie postaci nawrotowych i opornych [w:] Acta Hematologica Polonica 46 (2015)
6. K. Derwich, O. Zając-Spychała, Zaburzenia genetyczne w ostrej białaczce limfoblastycznej u dzieci i ich wykorzystanie w praktyce klinicznej [w:] Hematologia 2012, tom 3, nr 3
7. A. Czyż, E. Giebel, 2.4. Ostra białaczka limfoblastyczna i chłoniaki limfoblastyczne [w:] Onkologia w Praktyce Klinicznej – Edukacja Tom 6, Supl. A (2020)
8. S. Giebel, Nowe algorytmy leczenia pierwszej linii dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną [w:] Hematologia – Edukacja Tom 4, Nr 3-4 (2024)
9. Prof. dr hab. n. med. i n. o zdrowiu K. Derwich, prof. dr hab. n. med. T. Szczepański, Ostra białaczka limfoblastyczna u dzieci i młodzieży. Repetytorium dla pediatrów i lekarzy rodzinnych [w:] Medycyna Praktyczna – Pediatria, 21.12.2021
10. P. Górniak, A. Pastorczak, W. Młynarski, Predyspozycja genetyczna do zachorowania na ostrą białaczkę limfoblastyczną w erze przed i po badaniu całego genomu [w:] Hematologia 2012, tom 3, nr 4
11. M. Krawczyk-Kiluś, S. Kyrcz-Krzemień, Ostra białaczka limfoblastyczna – postępy w diagnostyce i leczeniu [w:] Borgis – Postępy Nauk Medycznych 7/2011
12. O. Michoń, A. Szeląg, Ł. Sędek, J. Bulsa, M. Szczepańska, A. Matyl, P. Adamczyk, R. Tomaszewska, A. Sosnala, B. Mazur, T. Szczepański, Subpopuacje limfocytów B u dzieci po zakończeniu leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej [w:] Borgis – Postępy Nauk Medycznych 8/2016