Jak wygląda leczenie chłoniaków?
Chłoniaki zasadniczo należą do chorób wrażliwych na chemioterapię, a niektóre także na radioterapię. Ponadto, szeroko wykorzystywana w niektórych typach chłoniaków jest także terapia z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych (np. rituksymab) w skojarzeniu z chemioterapią – wówczas jest to immunochemioterapia.
W przeciwieństwie do guzów litych, leczenie chirurgiczne nie jest standardowo wykorzystywane w terapii chłoniaków.
Chemioterapia polega na podawaniu leków cytotoksycznych, często kilku jednocześnie (w celu zwiększenia skuteczności). Istotne jest przestrzeganie danego protokołu leczenia, dawek leków i właściwych odstępów czasu między poszczególnymi cyklami leczenia. Jest to bardzo ważne dla skuteczności terapii oraz ograniczenia jej toksyczności.
Protokoły leczenia chemioterapii / immunochemioterapii są bardzo różne, często w ich skład wchodzą takie leki jak: cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, sterydy (np. prednizon, deksametazon), a także cisplatyna, gemcytabina, ifosfamid; w przypadku immunochemioterapii – także rytuksymab.
Wybór leczenia I linii, poza typem chłoniaka, jest uzależniony również od poniższych czynników:
- stanu ogólnego chorego
- wydolności narządów
- chorób współistniejących
- stopnia zaawansowania klinicznego choroby i czynników prognostycznych.
Natomiast wiek chorego odgrywa mniejszą rolę.
Warto zaznaczyć, iż strategia oraz cel leczenia są nieco odmienne zależnie od rodzaju chłoniaka. W przypadku chłoniaków powolnych (indolentnych) głównym celem leczenia najczęściej jest uzyskanie i jak najdłuższe utrzymanie całkowitej remisji, zaś w przypadku chłoniaków agresywnych – wyleczenie choroby.
Niektórzy chorzy chorobą nawrotową bądź oporną na leczenie wymagają przeszczepienia macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT – hematopoietic stem cell transplantation). U pacjentów z chłoniakami w pierwszym rzędzie rozważa się przeszczepienie komórek autologicznych (czyli pochodzących od danego pacjenta), a w razie braku efektu terapeutycznego – u wybranych chorych rozważa się przeszczepienie allogeniczne. Wówczas źródłem macierzystych komórek krwiotwórczych jest inna osoba – zgodna genetycznie, spokrewniona bądź dawca niespokrewniony.Poza leczeniem przyczynowym zawsze obowiązuje staranne leczenie wspomagające i objawowe dostosowane do indywidualnej sytuacji klinicznej.
__________________________________________________________________________________________________________
Bibliografia:
- Robak T, Warzocha K, Meder J, Dmoszyńska A. Nowotwory limfoproliferacyjne. Interna Szczeklika 2015. Medycyna Praktyczna, Kraków 2015;1755-1784.
- Warzocha K. Chłoniaki rozlane z dużych komórek B. Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2013. Krzakowski M, Warzocha K. (red). Via Medica Gdańsk 2013; 897-915.
- Wróbel T. Chłoniak Hodgkina. Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych 2013. Krzakowski M, Warzocha K. (red). Via Medica Gdańsk 2013;981-990.
- https://www.esmo.org/Guidelines/Haematological-Malignancies/Hodgkin-Lymphoma
- https://www.esmo.org/Guidelines/Haematological-Malignancies/Diffuse-Large-B-Cell-Lymphoma