Jak wygląda leczenie chłoniaków?

Chłoniaki zasadniczo należą do chorób wrażliwych na chemioterapię, a niektóre także na radioterapię. Ponadto, szeroko wykorzystywana w niektórych typach chłoniaków jest także terapia z wykorzystaniem przeciwciał monoklonalnych (np. rituksymab) w skojarzeniu z chemioterapią – wówczas jest to immunochemioterapia.

W przeciwieństwie do guzów litych, leczenie chirurgiczne nie jest standardowo wykorzystywane w terapii chłoniaków.

Chemioterapia polega na podawaniu leków cytotoksycznych, często kilku jednocześnie (w celu zwiększenia skuteczności). Istotne jest przestrzeganie danego protokołu leczenia, dawek leków i właściwych odstępów czasu między poszczególnymi cyklami leczenia. Jest to bardzo ważne dla skuteczności terapii oraz ograniczenia jej toksyczności.

Protokoły leczenia chemioterapii / immunochemioterapii są bardzo różne, często w ich skład wchodzą takie leki jak: cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, sterydy (np. prednizon, deksametazon), a także cisplatyna, gemcytabina, ifosfamid; w przypadku immunochemioterapii – także rytuksymab.

Wybór leczenia I linii, poza typem chłoniaka, jest uzależniony również od poniższych czynników:

  • stanu ogólnego chorego
  • wydolności narządów
  • chorób współistniejących
  • stopnia zaawansowania klinicznego choroby i czynników prognostycznych.

Natomiast wiek chorego odgrywa mniejszą rolę.

Warto zaznaczyć, iż strategia oraz cel leczenia są nieco odmienne zależnie od rodzaju chłoniaka. W przypadku chłoniaków powolnych (indolentnych) głównym celem leczenia najczęściej jest uzyskanie i jak najdłuższe utrzymanie całkowitej remisji, zaś  w przypadku chłoniaków agresywnych – wyleczenie choroby.

Niektórzy chorzy chorobą nawrotową bądź oporną na leczenie wymagają przeszczepienia macierzystych komórek krwiotwórczych (HSCT – hematopoietic stem cell transplantation). U pacjentów z chłoniakami w pierwszym rzędzie rozważa się przeszczepienie komórek autologicznych (czyli pochodzących od danego pacjenta), a w razie braku efektu terapeutycznego – u wybranych chorych rozważa się przeszczepienie allogeniczne. Wówczas źródłem macierzystych komórek krwiotwórczych jest inna osoba – zgodna genetycznie, spokrewniona bądź dawca niespokrewniony.

Poza leczeniem przyczynowym zawsze obowiązuje staranne leczenie wspomagające i objawowe dostosowane do indywidualnej sytuacji klinicznej.

 

__________________________________________________________________________________________________________

Bibliografia: